War for Talent - als we anders denken, kan iedereen misschien wel genoeg werk(ers) hebben?

De definitie van waanzin is telkens hetzelfde doen maar een andere uitkomst verwachten - Albert Einstein

Ik wil een carrière switch maken. Ik heb best veel ervaring en soms zelfs de juiste. Ik zou namelijk in het maatschappelijke veld willen werken. Werken met jongeren misschien wel het liefst. Dat lijkt me mooi en zinvol werk. En hier zijn érg veel werkers nodig. Ik heb daarom gesolliciteerd op een functie als jeugdgroepsbegeleider. Voor ná mijn Zweedse sabbatical, aankomende zomer. 

Ik beschik zo te lezen over de meeste vaardigheden. Echter, 'niet de juiste papieren,' zei de recruiter.

Er zijn voor deze functie ongeveer 20 mensen dríngend nodig. Per locatie! Mensen die willen. En kunnen. En enigzins in de buurt wonen. Werkers, die passen in je team en ooit de juiste studie hebben gevolgd, zo'n... 30 jaar geleden. 

Niet zo heel kansrijk, althans zo voelt het voor mij nu. Ook niet kansrijk voor mijzelf, overigens.

Managers Online.nl zegt hierover: 'De kijk op het personeelsbestand verandert volledig. Het functiehuis wordt losgelaten, en in plaats van om diploma’s draait het veel meer om de competenties, om de rol die een medewerker bij bepaalde opdrachten of projecten kan vervullen.'

Is dat zo? Of hebben we eerst nog méér schaarste nodig voor we oprecht anders durven denken.

Met mijn bedrijf de Droomstarters creëerde ik relevante bijbanen voor HBO studenten. De student had hierdoor relevante ervaring zodra hij afstudeerde en de grote bedrijven kregen veel intiemer toegang tot het talent, dat ze zo hard nodig hadden. 

Deed ik iets wat de bedrijven zélf niet konden? Nauwelijks. Maar het paste niet in hun oude structuur en denken.

Daarom is een bruggenbouwer vaak nodig. Om standaard procedures, tegenstellende targets en de begrijpelijk erop volgende faalangst te helpen overwinnen. Detacheerders en consultancybedrijven zijn vaak deze bruggenbouwers. 

De schaarste wordt op een gegeven moment zo groot dat de bruggenbouwer bestaansrecht krijgt. En dan komen er de partijen in de markt die partijen bij elkaar brengen. Ze ondervangen de risico's en ze worden op deze manier vaak de specialist in het courant maken van talent. Dit geldt niet alleen voor de Zorg, maar ook voor de Techniek en voor de IT. 

Onder meer.

De match maken tussen aanbod en vraag is simpelweg lastig. Doordat we vaak met oud denken een bestaand probleem willen oplossen. We vragen naar papieren, of kijken of we meer papieren kunnen creëren. 

Kunnen we niet beter anders leren denken? 

Dat snapte mijn huidige opdrachtgever met zijn twintig IT consultants al wat jaren. Deze club is de afgelopen jaren anders gaan kijken naar hun medewerkers om hen gelukkig te houden. Zij zijn het werk anders gaan organiseren.

Ik wil je hier niet vervelen. Echter kort gezegd; de uitdaging van detachering is vaak dat een klant 5 uur consultancy nodig heeft en de werkgever de consultant liever voltijd wil inzetten. Dat is efficiënter, beter voor de marges marges en geeft een hogere billabillity.

Dat heb ik nu altijd al een mooi woord gevonden. Maar het is een crime om zo te moeten werken. Want inzetpercentages maken niet gelukkigere medewerkers. En zij zijn het ware kapitaal.

Als je een ander resultaat wilt, zul je dus iets anders moeten doen.

Zij zijn hun kennis en uren anders gaan bundelen. Hierdoor kan men meer en meer van elkáár leren en het werk blijft afwisselend. En ze kunnen het nu anders gaan aanbieden. Waardoor er méér klanten bediend kunnen worden met dezelfde hoeveelheid mensen.

Kijk.

En zo kom ik op de mail die ik niet mocht sturen. Ik schreef namelijk een vrij standaard sales mail. De tekst was voor een mailing om klanten te laten weten dat de dienstverlening verbeterd en veranderd is. 

'Ik vind dit nogal een saaie mail. Sorry.' zei de eigenaar van het SAP-bedrijf. 'Schrijf liever zoals je je blogs schrijft.'

Ik schiet in de lach, want hoe gelijk heeft hij.

Ik merk dat authenticiteit in m'n blogs en in therapie ondertussen heel natuurlijk voelt, maar dat ik die nog een beetje spannend vind in de zakelijke IT wereld. 

Ook ik heb te leren oprecht anders te durven zijn.

Vandaar deze blog. In mijn eigen communicatiestijl dus. 

De nieuwe mail naar de klanten was nu in een aantal minuten geschreven. 

En ik ga mijn switch ook zo aanpakken. Hóe exact weet ik nog niet. 

Maar hoe het ook gaat, het zal meer vanuit mijzelf gaan en een beetje anders.