Is therapie iets om je voor te schamen?

Dat vind ik als therapeut uiteraard niet.

Wat doen we eigenlijk in therapie?

We maken contact. Kijken samen. Erkennen emoties. Accepteren wat er is. En vertrouwen op het systeem dat het daarna zijn evenwicht weer kan en zal herstellen.

Zij is zo'n cliente voor wie ik nauwelijks iets hoef te doen. 

Ze komt naar me toe. Maakt contact met me. Voelt mij aanwezigheid. In het hier en nu, bedoel ik dan. En komt daar dan ook, vrijwel direct. Ik 'doe' nauwelijks iets.

Al heeft het me wel 20 jaar gekost om dit steeds dieper en bewuster te kunnen zijn.

Zij vertelde haar omgeving dat ze naar me toeging. En kreeg hoge toonhoogtes en opgetrokken wenkbrauwen. Niet per se afkeurend. Wel... verbaasd. 

Ik had ooit een client die zei, ik wil wel coaching, geen therapie. Oke zei ik en zetten gestalt coaching op zijn factuur. En deed wat ik altijd doe. Contact. Herkennen. Erkennen.. Accepteren. Contact. Met de ander. Met mijzelf. Met de ander en terug. Een eeuwigdurende 'loop' van contact. In het hier en nu.